“Mos e lexoni nëse nuk doni, por ja kështu ne, familja Arifi u zhgënjyem me shtetin në ndërtimin e të cilit morëm pjesë edhe vet!
E di që kjo që po shkruaj këtu mund të tingëllojë ndryshe nga ajo që unë ndjejë por të jeni të bindur se është mu kështu siç mund ta lexoni më poshtë.
Pak ka familje në Kosovën e paralufte që është persekutuar ma shumë nga ish-regjimet sllavo-komuniste,se familja jonë Arifi. Mos ti hymë edhe kohëve edhe më të vjetra,sepse edhe ato janë të mbushura me histori sakrifice për atdhe.
Dënimet politike me burg të rëndë për shumë burra nga kjo familje ,deri tek persekutimi po ashtu me burgosje pa kursyer as fëmijët e moshës shumë të re e deri në adoleshencë.
Jo vetëm burgu, por edhe format e tjera të persekutimit u zbatuan mbi pjestarët e kësaj familje;nuk u lejuan të shkollohen u përjashtuan nga edukimi i lartë (fakulteti..) për shkak të përshtatshmërisë politike,përderisa një pjesë e familjarëve burra nuk i panë as fëmijët e tyre duke u rritur sepse ishin arratisur në dhe të huaj dhe me vite nuk guxuan të ktheheshin në atdheun e tyre sepse kërcënoheshin nga regjimi me burgim.
Luftës nuk i qëndruam anash. Familja Arifi (për mos me u keqkuptue e kam fjalën për familjen e ngushtë të Shabi Arifit) nga Seferët të cilët tani jetojnë në Gjilan ngjeshën radhët edhe të UÇK-së, UÇPMB-së ,dhe UÇK (Maqedoni).Edhe trojet etnike shqiptare që nga Maqedonia e Luginë e tutje u njomën me gjakun e dëshmorëve nga kjo familje.
Kjo familje , pas luftës ishte e para që mundohej të radhitej në anën e modestisë shtetformuese pa pretendime në asgjë,duke mos uzurpuar asgjë e duke paguar çdo detyrim komunal e shtetror për t’i kontribuar ngritjes së shtetit dhe duke mos pretenduar kurrë asgjë e duke iu gëzuar zhvillimit të vendit.
Kjo familje, ka marrë edhe nisiativa bamirëse duke ndihmuar shumëkënd me mundësitë e saj,deri edhe në ndërtim shtëpie.
Por çfarë është me rëndësi të dihet nga lexuesi i këtyre rreshtave, kjo familje ka jetuar gjithëmonë veç me djersën e sajë,pa i rënë në çafë askujt dhe as shtetit.
Por le të dihet edhe se kjo familje kurrë nuk ka hëngër bukën e ish-Jugoserbisë,por s’ia ka pa dobinë kurrë në këto vjet lirie as shtetit të vet të ri, Kosovës që aq shumë dha për të. Më falni jo-modestinë!
As kemi marrë kurrë një mirënjohje, as një vend pune e as kurrë s’jemi ushqye me paratë e këtij shteti. Përkundrazi veç sa i kemi dhanë e vazhdojmë t’i japim akoma.
Me shkrue (folë) ka del shpirti ne në raste të ndryshme , veç sherrin ia kemi pa. Jo që s’ia ka nie kërkujt për sakrificën kolektive të familjes sonë, shpesh s’kemi marrë as respektin e thjeshtë, por përkundrazi na kan injoruar e edhe na kanë provokuar e s’na kanë lanë as në shpinë tonë rehat duke na provokuar.
Ne edhe sot ballafaqohemi me probleme të tilla, veçse nuk kemi dashtë me u ba patericë e asnjë nomenklature politike.