Nga Hafiz Gagica
Edhe sot e kujtoj bisedën tonë të fundit, përmes telefonit, ku veç tjerave më the:
Nuk mund të vij në Tiranë dhe askund tjetër- para dy ditësh na e vranë Agimin e unë nuk largohem nga këtu pa ja marr hakun. Pas disa ditëve re edhe Ti, për të mos vdekur kurrë!
Ti bashkë me Agimin, Abazin dhe trimat tjerë, jeni vet historia e Lirisë dhe Pavarësisë së Kosovës.
Pushoni të qet te rrasa e Kosharës. Nga aty bëni dritë me idealin, trimërinë e burrërinë që patët. Ju ishit dhe mbetët shembulli më i mirë se si duhet vendi dhe si i dilet zot atij. Nga aty ndriçoni, rrafshin e Dukagjinit dhe krejt Kosovën.
Mbetët e ndritshme dhe shembulli më i sinqertë sakrifica juaj dhe dashuria e madhe për Kosovën e cila mjerisht edhe 20 vite pas kësaj lufte po lëngon nga grabitësit e saj.
Sot nuk dua të flas mbi situatën në Kosovën që ju e deshët aq shumë. E di se ju dhemb kjo gjendje e lëngatë që ka kapluar vendin tonë. E di që Kosova nuk po arrin të bëhet ajo për të cilën ti e shumë të tjerë dhatë jetën. Së paku tani jo. Por shpresoj se vendi ynë ka ende burra të mirë të cilët e duan vendin dhe kombin më shumë se interesat e tyre. Burra të besës e të dinjitetshëm siç ishe ti!
Pusho i qetë miku im Sali, pusho pranë Agimit me të cilin qëndruat besnik ndaj njeri tjetrit deri në frymën e fundit!
Miku im i shtrenjtë Sali, unë nuk jam poet por nga thellësia e zemrës ka vite që disa vargje i shkruaj për ty dhe të gjithë ata që ideal e kishin Lirinë dhe Pavarësinë e Kosovës.
Po i ripostoj me rastin e përvjetorit të rënies tënde, këto pak vargje, edhe pse e di që nuk ka fjalë që të përshkruan, miku im!
Lavdi veprës dhe sakrificës tënde!
Lavdi të gjithë të rënëve për Lirinë dhe Pavarësinë e Kosovës!
Me respekt,
Hafiz Gagica!
Stuttgart, 19.04.2019
